Psychologia nie dla dzieci

Bartosz Podkowiński: Czym się kierowałaś przy wyborze kierunku studiów?

Weronika: Kierowałam się chęcią pomagania innym ludziom. Z psychologią wiążę swoje plany na przyszłość, chciałabym pisać do gazet w rubrykach o poradach sercowych. Potem otworzyć własną działalność terapeutyczną.

BP: Czy w związku z wybraną tematyką nie boisz się negatywnego odbioru ze strony czytelników oraz swoich najbliższych?

W: Nie, nie boję się. Sądzę, że rozmowa o problemach sercowych ludzi może jedynie pomóc, a nie pogorszyć daną sytuację. Wyśmiać mnie jedynie mogą ludzie za to, że mówię o bardzo prostych życiowych sprawach, o których się nie opowiada ze strachu, że wyjdzie się na idiotę.

BP: Jak rozumiem porady będziesz pisać wykorzystując swoje doświadczenia… Nie sądzisz, czy jakieś pytanie może Cię zranić i przywołać złe wspomnienia z twojego życia?

W: Na pewno nie, chciałabym aby moi odbiorcy uczyli się na moich błędach i ich nie powtarzali ich w swoim życiu. Mam nadzieję, że będę potrafiła im pomóc choć trochę. 

BP: Czy psychologia przydaje Ci się w życiu prywatnym?

W: Tak, pomaga mi osiągnąć swój zamierzony cel poprzez manipulacje ludźmi. Dzięki psychologii komunikacji potrafię przeczytać na ich twarzy co oni w danej chwili czują i wykorzystać to na swoją korzyść. Dzięki temu nie mogę odpędzić się od mężczyzn.(śmiech)

BP: Jakich technik manipulacji używasz do osiągnięcia celu?

W: W manipulacji chodzi przede wszystkim oto aby osoba którą sie manipuluje nie dowiedziała się o tym. Najpierw zbieram potrzebne informacje na temat danej osoby np. co lubi robić w wolnym czasie, jaką kuchnie lubi, czy jest rozrywkowa czy nie. To bardzo pomaga, po czym zaczynam rozmowę na tematy, które dana osoba lubi potakując, że „ja też”.

BP: Jak zbierasz te wszystkie informacje, czy trudno jest zgromadzić wystarczającą ilość wiadomości?

W: Świat jest mały, bywa tak że większość potrzebnych mi informacji zdobywam od swoich znajomych, lecz nie zapominajmy o istnieniu portali internetowych na których wystarczy wpisać czyjeś imię i nazwisko i wie się wszystko.

BP: Mając sposób na mężczyznę pewnie jesteś strasznie wybredna w wybieraniu sobie swoich partnerów?

W: Nie jestem wybredną osobą dla mnie musi być prawdziwym mężczyzną.

BP: Co rozumiesz poprzez sformułowanie prawdziwy mężczyzna?

W: Musi być dżentelmenem. Jeśli chodzi o wygląd zewnętrzny może być wysoki i dobrze zbudowany. Ma mieć własne zainteresowania. 

BP: W takim razie jaka jest dla ciebie prawdziwa kobieta?

W: Prawdziwa kobieta dla mnie to taka, która nie wstydzi się swojej kobiecości, czyli nie chce na siłę pokazywać jaka to ona jest niezależna i umie radzić sobie ze wszystkim sama.

BP: Czy uważasz, że w dzisiejszym świecie jest moda na „kobiety niezależne”?

W: Takie zjawisko istnieje. Jak wynika z badań psychologicznych, jest to spowodowane dominacją kariery nad życiem prywatnym. 

BP: Życzę Ci wytrwałości w twojej pracy i dziękuje bardzo za szczerą rozmowę.